Chuvia (Lluvia)
“… pois a choiva… pódeme a choiva… tou namorado deses efectos intemporais que rechían nas fiestras ou voan chiflando co vento do sul…
e eu eiquí asomo as orellas pra deixarme vencer polo son fermoso que me leva a soñar espazos de todos os volumes…
así tiven a sorte de te atopar… grazas choiva… trouxéchesme a Sto Domingo.”
Llueve…
sobre mí caen las primeras gotas
tibias,
pequeñitas,
como besos que envías
desde el misterio de tu ausencia,
para besarme el rostro.
Crecen…
de decenas a cientos,
a miles.
Me anegan tus aguas eternas,
siempre conmigo.
Resbalan sobre mi piel tus besos de agua.
… y ahora que eres tú quien me moja,
he dejado de temerle a la lluvia.
©V.H. & B.R. (1/1/2013)
![Screen Shot 2016-05-17 at 8.38.20 AM](https://trancasbarrancas.wordpress.com/wp-content/uploads/2016/05/screen-shot-2016-05-17-at-8-38-20-am.png?w=474)