Archivo de la etiqueta: Canciones

Besos por canciones…

(… a Josito)

Nunca se vio a sí mismo como un gran conquistador. Quizás por ello cuando puso pie en la Hispaniola – cinco siglos después del Almirante- las únicas armas que cargaba consigo eran: una guitarra española, un repertorio limitado de canciones y la mirada triste de poeta. Provisto de tan peculiar arsenal, le vi plantarse en el malecón de Santo Domingo, intentando -con poco éxito- intercambiar besos por canciones. Yo, condolido testigo ante tales desaires, terminé por invitarle a tomarnos juntos una fría*… pues de seguro aquel infeliz ignoraba que las mujeres de mi tierra, al igual que las vampiras del «Terror», no tienen ombligo.

©Jc Brenny (2014)

*Fría, como se le denomina comúnmente a la cerveza en República Dominicana.

** “Las Vampiras de mi Tierra”,  canción original de Luis “Terror” Díaz.

by-amilcar-moretti
by Amilcar Moretti

A Propósito del Amor…

Reflexionando a propósito del amor, pensaba que la amaba con premeditación, sin excusas, todo lo adrede que le permitía la física, el físico, las circunstancias y su propia historia. Sobraban subterfugios y metáforas: cada madrugada, cuchara en mano, se dirigía a la mismidad de su corazón dispuesto a desayunarse una buena porción de aquel alma que tanto amaba, y con las mismas, por puro gusto y sin necesidad de comentario alguno, le ofrecía el suyo bien aderezado y servido con guarniciones de palabras, insomnios y canciones. Y así pasaban las horas, y los días, y llegaron los aniversarios de alas de mariposa, sin que el cansancio ni el escualo de las azores pudiera hacer nada por evitar tamaña locura gastronómica.

©J.G.

acerca-del-amor
by desconocido

Osborne pola Coruña

Deixa que che arrulle, que che cante cancións de amores imposibles que caeron abatidos ante a celosa maxestosidade do mar. Rumorearei ao teu oído, como cantan as dunas para aplacar a furia das ondas, mentres o ceo prepara a tormenta que traerá consigo a morte e a vida. Deixa que che cubra co manto azul e ocre dun momento eternizado,, no que a poesía non necesita maiores palabras… só unha bocanada de aire que cheira tormenta, unha torre que evoca a forza do Atlántico e un can solitario que pousa coma se fose o touro de Osborne. O canto das dunas sempre falará de vellos amores mariñeiros que non volverán.

***

Deja que te arrulle, que te cante canciones de amores imposibles que cayeron abatidos ante la celosa majestuosidad del mar. Susurraré a tu oído, como cantan las dunas para aplacar la furia de las olas, mientras el cielo prepara la tormenta que traerá consigo la muerte y la vida. Deja que te cubra con el manto azul y ocre de un momento eternizado, en el que la poesía no necesita mayores palabras… sólo una bocanada de aire que huele tormenta, una torre que evoca la fuerza del Atlántico y un perro solitario que posa como si fuera el toro de Osborne. El canto de las dunas siempre hablará de viejos amores marineros que no volverán.

‪TrancasB‬arrancas

'Osborne pola Coruña' by Óscar París Imagen perteneciente a la Exposición Fotoxornalismo Coruña. Inauguración el 10/11/2015 en la sala ' Durán Loriga '
‘Osborne pola Coruña’ by Óscar París
Imagen perteneciente a la Exposición Fotoxornalismo Coruña. Inauguración el 10/12/2015 en la sala ‘ Durán Loriga ‘